Największą atrakcją, którą z pełną odpowiedzialnością mogę polecić był 4 godzinny rejs po Kanale Beagle. Cena takiej atrakcji wynosiła ok. 250 zł. Podczas rejsu dopływaliśmy na Wyspę Kormoranów, Wyspę z Lwami Morskimi, Latarnię morską Les Eclaireurs oraz do Isla Martillo, gdzie mieszkują pingwiny. Bardzo podobało mi się to, że nie schodziliśmy na ląd, a jednocześnie byliśmy bardzo blisko. Proszono nas o zachowanie ciszy i nie przeszkadzanie zwierzętom. Na spokojnie był czas na robienie zdjęć, oczywiście muszę uczulić, że stonka turystyczna szalała, przelewała się po pokładzie, ale szybko marzła i chowała się do środka.

Trzeba zabrać czapkę, rękawiczki i dobrą kurtkę od wiatru. To zdecydowanie ułatwi nam odbiór wrażeń. Na samej łodzi dostępne są napoje i drobne produkty spożywcze, można też śmiało spożywać własne.

Wycieczek nie trzeba rezerwować z wyprzedzeniem, odbywają się 2 razy na dzień. Nam odwołano rejs pierwszego dnia z uwagi na silny wiatr i zaproponowano nam przeniesienie do innego organizatora rejsu, z czego chętnie skorzystaliśmy. Pierwszego dnia dopłynęliśmy mniej więcej do połowy i również z powodu złej pogody zawrócono nas. Zaproponowano nam całkowity zwrot kosztów lub możliwość wypłynięcia na dzień następny. Skorzystaliśmy z tej opcji drugiej 🙂 Pogoda była już znacznie lepsza i wycieczka przebiegła bez zarzutu. To był jeden z fajniejszych momentów w Argentynie i szczerze polecam tą atrakcję!

Park Narodowy Ziemi Ognistej oferuje przepiękną, wręcz magiczną przyrodę. Porośnięte mchem drzewa, soczysta zieleń oraz błękitna woda jezior malują przed oczami niesamowite obrazy. Park jest oddalony od miasta Ushuaia o 12 km. Można dostać się tam taksówką, autobusami lub historycznym pociągiem, którym podróżowali niegdyś skazańcy. Z uwagi na oszczędność czasu, który i tak nam został zabrany przez odwołany lot zdecydowaliśmy się na taksówkę, która podwiozła nas do szlabanu i kasy biletowej. Wejście do parku kosztuje 560 pesos od osoby dorosłej, można zapłacić kartą.

Na miejscu czeka na Was sporo tras spacerowych. Nam udało się przejść około 8 km trasę nad Jeziorem Lapataia. Trasa łatwa, bez większych przewyższeń, prowadząca częściowo w lesie, a częściowo nad wodą. Po drodze spotkaliśmy niewiele osób, ale za to sporo ptaków i koni. Byłam absolutnie zauroczona tym spacerem. Na końcu doszliśmy do Centrum dla odwiedzających Alakush. Jest tam mała restauracja i stamtąd można zabrać się busem z powrotem lub gdy mamy więcej czasu zrobić kolejną trasę np. popularną Hito XXIV.

Wszystkie biura turystyczne oferują też wycieczki do Parku, ale szczerze, jest to podjeżdżanie pod określone punkty i robienie zdjęć, więc wydaje mi się to absolutnie nie warte zakupu.